ثبت دامنه

آموزش نصب ویژوال استودیو کد در CentOS 8Visual Studio Code ویرایشگر کد منبع باز و کراس پلت فرم است که توسط مایکروسافت ساخته شده است. در این مقاله نحوه نصب ویژوال استودیو کد در CentOS 8 توضیح داده شده است. پیش نیازهابه عنوان یک کاربر با امتیازات sudo وارد شوید. نصب Visual Studio Code در CentOS ساده ترین و بهترین روش برای نصب Visual Studio Code روی سیستم های CentOS 8 فعال کردن مخزن VS Code و نصب بسته VS Code از طریق خط فرمان است: کلید Microsoft GPG را وارد کنید:sudo rpm --import https://packages.microsoft.com/keys/microsoft.asc ویرایشگر متن خود را باز کرده و پرونده مخزن را ایجاد کنید:sudo nano /etc/yum.repos.d/vscode.repo برای فعال کردن مخزن VS Code محتوای زیر را بچسبانید:[code]name=Visual Studio Codebaseurl=https://packages.microsoft.com/yumrepos/vscodeenabled=1gpgcheck=1gpgkey=https://packages.microsoft.com/keys/microsoft.ascپرونده را ذخیره کرده و ویرایشگر متن خود را ببندید. آخرین نسخه کد ویژوال استودیو را با تایپ کردن نصب کنید:sudo dnf install codeویژوال استودیو کد بر روی دسکتاپ CentOS شما نصب شده است و می توانید شروع به استفاده از آن کنید. شروع ویژوال استودیو کداکنون که VS Code روی سیستم CentOS شما نصب شده است ، می توانید آن را یا از خط فرمان با تایپ code یا کلیک بر روی نماد VS Code ( Applications -> Programming -> Visual Studio Code ) راه اندازی کنید. هنگامی که برای اولین بار VS Code را شروع می کنید ، باید یک پنجره مانند زیر ظاهر شود:اکنون می توانید نصب و راه اندازی پسوندها و پیکربندی VS Code را طبق تنظیمات برگزیده خود شروع کنید. به روزرسانی کد ویژوال استودیوهنگامی که نسخه جدیدی منتشر شد ، می توانید بسته ویژوال استودیو کد را از طریق ابزار استاندارد به روزرسانی نرم افزار دسکتاپ یا با اجرای دستور زیر در ترمینال خود به روز کنید: sudo dnf updateنتیجه گیری شما با موفقیت VS Code را روی دستگاه CentOS 8 نصب کرده اید. قدم بعدی شما می تواند نصب قسمت های اضافی و سفارشی سازی تنظیمات کاربر و فضای کاری خود باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کد VS ، به صفحه اسناد رسمی آنها مراجعه کنید.

پنج‌شنبه, 29 اسفند 1398

دستور Kill در لینوکسلینوکس یک سیستم عامل عالی و پیشرفته است اما کامل نیست. مدتی ممکن است برخی از برنامه ها به صورت نامنظم رفتار کنند و پاسخگو نشوند یا بسیاری از منابع سیستم را مصرف کنند.برنامه های غیر پاسخگو را نمی توان مجدداً راه اندازی کرد. زیرا فرایند اصلی برنامه هرگز کاملاً خاموش نمی شود. تنها راه حل این است که یا سیستم را مجدداً راه اندازی کنید یا برنامه را غیرفعال کنید. چندین نرم افزار وجود دارد که به شما امکان می دهد پروسس های غیرفعال را با استفاده از kill ، خاتمه دهید. فرمان kill در لینوکسkill یک شل است که در بیشتر شل های مشتق از بورن مانند Bash و Zsh ساخته شده است. رفتار فرمان بین پوسته ها و عملکرد مستقل /bin/kill کمی متفاوت است. از فرمان type برای نمایش همه مکانها در سیستم خود که حاوی kill است استفاده کنید: type -a killخروجی:kill is a shell builtinkill is /bin/kill خروجی بالا می گوید که پوسته داخلی در اولویت اجرای مستقل است و هر زمان که kill بنویسید از آن استفاده می شود. اگر می خواهید از باینری استفاده کنید ، مسیر کامل پرونده را در /bin/kill تایپ کنید. در این مقاله از ساخت داخلی Bash استفاده خواهیم کرد. نحو فرمان kill به شکل زیر است: kill [ OPTIONS ] [ PID ] .. فرمان kill یک سیگنال را به فرآیندهای مشخص یا گروههای پردازشی می فرستد و باعث می شود که آنها مطابق سیگنال عمل کنند. هنگامی که سیگنال مشخص نشده است ، پیش فرض -15 (-TERM) است. متداول ترین سیگنال ها عبارتند از: 1 ( HUP ) - یک فرآیند را بارگیری مجدد کنید. 9 ( KILL ) - یک روند را kill کنید. 15 ( TERM ) - یک روند را متوقف کنید. برای به دست آوردن لیستی از تمام سیگنالهای موجود ، با گزینه -l از این فرمان فراخوانی کنید: kill -lسیگنال ها می توانند به سه روش مختلف مشخص شوند: با استفاده از شماره (به عنوان مثال ، -1 یا -s 1 ). با استفاده از پیشوند "SIG" (به عنوان مثال ، -SIGHUP یا -SIGHUP ). بدون پیشوند "SIG" (به عنوان مثال ، -HUP یا -s HUP ). دستورات زیر معادل یکدیگر است: kill -1 PID_NUMBERkill -SIGHUP PID_NUMBERkill -HUP PID_NUMBER PID های ارائه شده به دستور kill می تواند یکی از موارد زیر باشد: اگر PID بیشتر از صفر باشد ، سیگنال با شناسه برابر با PID به فرایند ارسال می شود. اگر PID برابر با صفر باشد ، سیگنال به کلیه فرآیندهای موجود در گروه فرآیند ارسال می شود. به عبارت دیگر ، سیگنال به کلیه فرآیندهای متعلق به GID شل که از فرمان kill استفاده کرده اند ، ارسال می شود. برای مشاهده شناسه های گروه پردازش (GID) از دستور ps -efj استفاده کنید. اگر PID برابر با -1 ، سیگنال به کلیه فرایندها با همان UID ارسال می شود که کاربر از آن دستور استفاده می کند. اگر کاربر دسترسی root داشته باشد ، سیگنال به کلیه فرایندها به جز خود پردازش kill ارسال می شود. اگر PID کمتر از -1 ، سیگنال به کلیه فرآیندهای موجود در گروه فرایند eq با GID برابر با مقدار مطلق PID ارسال می شود.کاربران عادی می توانند سیگنالهایی را برای پردازش های خود ارسال کنند. اما نه آنهایی که به کاربران دیگر تعلق دارند. در حالی که کاربر root می تواند سیگنالهایی را به سایر فرآیندهای کاربران ارسال کند. خاتمه پروسس ها با استفاده از دستور kill برای خاتمه یا از بین بردن یک فرآیند با دستور kill ، ابتدا باید شماره شناسه پردازش (PID) را پیدا کنید. شما می توانید این کار را با استفاده از دستورات مختلف مانند top ، ps ، pidof و pgrep انجام دهید. بیایید بگوییم مرورگر فایرفاکس پاسخگو نبوده است ، و شما باید فرایند Firefox را kill کنید. برای یافتن PID های مرورگر از دستور pidof استفاده کنید: pidof firefox در این دستور شناسه کلیه فرآیندهای Firefox چاپ می شود: 6263 6199 6142 6076 پس از دانستن شماره پردازش ها ، می توانید با ارسال سیگنال TERM همه آنها را خاتمه دهید: kill -9 2551 2514 1963 1856 1771 به جای جستجوی PID ها و سپس خاتمه مراحل ، می توانید دستورات فوق را در یک دستور ترکیب کنید: kill -9 $(pidof firefox)پردازش مجدد با استفاده از دستور kill مورد دیگر استفاده رایج برای kill ارسال سیگنال HUP که به فرایندها می گوید تنظیمات آن را بارگیری مجدد کنید. به عنوان مثال ، برای بارگیری مجدد Nginx ، باید سیگنالی را به فرایند master ارسال کنید. شناسه پردازش فرآیند Nginx master را می توان در پرونده nginx.pid یافت ، که به طور معمول در فهرست /var/run است. برای پیدا کردن master PID از دستور cat استفاده کنید: cat /var/run/nginx.pidخروجی: 30251 پس از پیدا کردن master PID ، تنظیمات Nginx را با تایپ دوباره بارگیری کنید: sudo kill -1 30251 دستور فوق باید به صورت root یا کاربر دارای امتیازات sudo اجرا شود. نتیجه دستور kill برای ارسال سیگنال به پردازشها استفاده می شود. بیشترین استفاده از سیگنال SIGKILL یا -9 است که فرآیندهای داده شده را خاتمه می دهد.

سه‌شنبه, 12 آذر 1398

آموزش بستن برخی از پورت ها در میکروتیکاین موضوع بیشتر برای افرادی مناسب هست که از دیتاسنتر بخاطر استفاده از تورنت و یا اسپم abuse می گیرند.ابتدا وارد فایروال میشیم :کد:/ip firewall filterسپس باید اجازه استفاده از پورت های خاص را با دستوارت زیر صادر کنیم :کد:add chain=forward disabled=no action=accept in-interface=LAN protocol=tcp dst-port=21add chain=forward disabled=no action=accept in-interface=LAN protocol=tcp dst-port=25add chain=forward disabled=no action=accept in-interface=LAN protocol=tcp dst-port=80add chain=forward disabled=no action=accept in-interface=LAN protocol=tcp dst-port=110add chain=forward disabled=no action=accept in-interface=LAN protocol=tcp dst-port=443add chain=forward disabled=no action=accept in-interface=LAN protocol=tcp dst-port=8080حال با دستور زیر از فعالیت هرموردی بجز پورت های بالا جلوگیری می کنیم : کد:add chain=forward disabled=no action=drop in-interface=LANمعمولا بجای LAN در میکروتیک ها ether1 را می بینیم.اگر 2 کارت شبکه داریم باید کارتی را انتخاب کنیم که کاربران میخواهند از آن استفاده کنند !یک دستور دیگر هم هست که محض اطمینان آن را نیز وارد کنید : کد:ip firewall filter add chain=forward p2p=bit-torrent action=dropاین دستور از تمام فعالیت هایی که به تورنت ربط دارند جلوگیری میکند.اگر بخواهیم از بروز اسپم جلوگیری کنیم خطی که پورت 25 را نوشتیم را حذف می کنیم.برای خرید سرور مجازی ویندوز کلیک کنید

سه‌شنبه, 31 تیر 1393